میوه های گلابی دوشیز دارای طبیعت اقلیم هستند و به دلیل تنفس مداوم، تعرق و سایر فرآیندهای بیوشیمیایی حتی پس از برداشت از نظر بیولوژیکی فعال باقی می مانند.
در شرایط محیطی شمال غربی هند، میوه های گلابی ماندگاری کوتاهی دارند. آزمایشی برای افزایش ماندگاری میوه گلابی CV انجام شد.
زیبایی پنجاب با استفاده از اسپری های قبل از برداشت پوترسین@ 1 میلی متر، 2 میلی متر و 3 میلی متر. میوه های بالغ از گیاهان تیمار شده با PUT و شاهد برداشت و در شرایط محیطی ذخیره شدند.
مشاهدات دوره ای برای پارامترهای مختلف فیزیکوشیمیایی و فعالیت های آنزیمی در روزهای 0، 3، 6، 9، 12 و 15 پس از ذخیره سازی در محیط انجام شد.
در مقایسه با شاهد، تیمارهای 2 و 3 میلی‌مولار PUT منجر به کاهش کاهش وزن، فساد و حفظ استحکام بالاتر، محتوای جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و محتوای نشاسته در میوه‌های گلابی ذخیره‌شده شد.
در طول ذخیره سازی، این تیمارها همچنین با کاهش فعالیت آنزیم های تخریب کننده دیواره سلولی مانند پکتین متیل استراز و سلولاز، نرم شدن میوه را کاهش دادند.
بنابراین، می‌توان چنین استنباط کرد که تیمار PUT 2 میلی‌مولار و 3 میلی‌مولار برای افزایش ماندگاری میوه‌های گلابی در شرایط محیطی با کیفیت قابل قبول مؤثر است.
گلابی میوه ای است که به دلیل طعم خوش، عطری منحصر به فرد با طعم، شیرینی و ارزش غذایی استثنایی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. گلابی میوه‌ای است سفره‌ای که کیفیت خوراکی خوبی با سلول‌های شن و ترد دارد.
منبع خوبی از مواد معدنی، ویتامین ها، آنتی اکسیدان ها و کربوهیدرات ها مانند ساکارز، فروکتوز و سوربیتول با گلوکز کم، لیپید و فیبر غذایی بالاتر، میوه مهمی برای رژیم غذایی محسوب می شود.
با این حال، گلابی در شرایط محیطی عمر پس از برداشت کوتاهی دارد که باعث می شود میوه ها برای مدت کوتاه تری در بازار موجود باشند. میوه‌ها در طبیعت فاسد شدنی هستند و در شرایط محیطی کیفیت آن به سرعت کاهش می‌یابد.
به طور کلی گلابی در اواسط تابستان بالغ می شود و برداشت می شود و این دوره مصادف با دمای بالا و رطوبت نسبی بالا است (Nath et al., 2012). ثانیاً، میوه گلابی از نظر طبیعت اقلیم از نظر بیولوژیکی فعال باقی می ماند و تنفس را ادامه می دهد، همچنین تعرق و سایر فرآیندهای بیوشیمیایی را حتی پس از برداشت نیز ادامه می دهد که منجر به زوال سریع کیفیت می شود.
